Urodził się w 1948 r. w Toruniu. Po studiach na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa na Politechnice Warszawskiej przeprowadził się do Tychów, gdzie mieszkał w latach 1977–1995. Należał do działającego w mieście Klubu Fotograficznego KRON. Skupił się na fotografowaniu krajobrazu miejskiego i przemysłu na Śląsku. Od 1983 r. członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki (1983 r.) i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013 r.). Jako postać zaliczana do grona stu najważniejszych polskich fotografów, wziął udział w wystawie „Polska fotografia w XX wieku” (2007 r.). Obecnie mieszka w Bielsku-Białej. Śląsk zawdzięcza mu unikatowy portret fotograficzny: zdjęcia z serii „Śląsk” (1978-1980) i „Śląsk i Zagłębie” (2004-2012), które dzieli nie tylko 30 lat, ale przede wszystkim granica pomiędzy potęgą i upadkiem. Dawna seria to „monumentalizm i surowe piękno kopalnianych hałd i dymiących kominów hut i fabryk, a także życie familoków w ich cieniu” (Maria Lipok-Bierwiaczonek). Natomiast zdjęcia powstałe po roku 2000 są zapisem destrukcji i deformacji dawnego krajobrazu, sposobem żegnania się ze znikającym Śląskiem. Artysta przekazał do zbiorów Muzeum około 65 fotografii wykonanych w Tychach oraz fragmenty serii „Śląsk”. Obie kolekcje w postaci pozytywowej oraz w zapisie cyfrowym.