Urodził się w 1948 r. w Toruniu. Po studiach na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa na Politechnice Warszawskiej przeprowadził się do Tychów, gdzie mieszkał w latach 1977–1995. Należał do działającego w mieście Klubu Fotograficznego KRON. Skupił się na fotografowaniu krajobrazu miejskiego i przemysłu na Śląsku. Od 1983 r. członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki (1983 r.) i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013 r.). Jako postać zaliczana do grona stu najważniejszych polskich fotografów, wziął udział w wystawie „Polska fotografia w XX wieku” (2007 r.). Obecnie mieszka w Bielsku-Białej. Śląsk zawdzięcza mu unikatowy portret fotograficzny: zdjęcia z serii „Śląsk” (1978-1980) i „Śląsk i Zagłębie” (2004-2012), które dzieli nie tylko 30 lat, ale przede wszystkim granica pomiędzy potęgą i upadkiem. Dawna seria to „monumentalizm i surowe piękno kopalnianych hałd i dymiących kominów hut i fabryk, a także życie familoków w ich cieniu” (Maria Lipok-Bierwiaczonek). Natomiast zdjęcia powstałe po roku 2000 są zapisem destrukcji i deformacji dawnego krajobrazu, sposobem żegnania się ze znikającym Śląskiem. Artysta przekazał do zbiorów Muzeum około 65 fotografii wykonanych w Tychach oraz fragmenty serii „Śląsk”. Obie kolekcje w postaci pozytywowej oraz w zapisie cyfrowym.

Urodził się w 1930 r. w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. W 1958 r. wraz z żoną Marią wygrał ogólnopolski konkurs na projekt tyskiego kościoła, zamieszkał w Tychach i rozpoczął pracę przy projektowaniu nowych osiedli w zespole urbanistów Kazimierza i Hanny Wejchertów w Miatoprojekcie Nowe Tychy. Zaprojektował samodzielnie lub we współpracy z żoną m. in.: gmach Technikum Budowlanego, szkołę specjalną, osiedle W, wysokie budynki w centrum oraz kościół pw. św. Jadwigi. Fotografią zajmował się od lat młodzieńczych, „od zawsze”. Fotografował architekturę miasta, zmieniającą się przestrzeń wznoszonych osiedli D, E, F, M, N, O, K, W. W latach 60.-80. podpatrywał i utrwalał życie społeczne. Ludzi na ulicach, na masowych imprezach, w drodze do i z kościoła, na kiermaszach książki i na zawodach sportowych. Jego zdjęcia przedstawiają także sceny podwórkowe czy zabawy dzieci na pozostałościach po placu budowy. Najwcześniejsze fotografie w technice czarno-białej wykonywał analogowym, małoobrazkowym aparatem fotograficznym Exa, a fotografie w formacie 6 x 6 cm aparatem Praktisix. Osobiście wywoływał negatywy i naświetlał odbitki na papierze fotograficznym w domowej ciemni. W latach 2005-2012 przekazał Muzeum ok. 400 fotografii w postaci pozytywów oraz w zapisie cyfrowym. W 2018 r. (już po śmierci Andrzeja Czyżewskiego w 2016 r.) rodzina ofiarowała także fragment kolekcji fotografii w formie negatywów czarno-białych.

Działał w latach 50. i 60. w ramach przedsiębiorstwa inwestycyjnego – Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych w Tychach, które po kolejnych przekształceniach zmieniało nazwę na: Dyrekcję Budowy Miasta Tychy (1958 r.) i Okręgową Dyrekcję Inwestycji Miejskich (1966 r.). Stanisław Kasperowicz udokumentował budowę pierwszych budynków mieszkalnych na osiedlu A, realizowanym w latach 1951-1954. W następnych latach fotografował powstawanie osiedla B i C, architekturę i układ przestrzenny, życie społeczne mieszkańców, scenki rodzajowe oraz lokalne uroczystości takie jak na przykład: poświęcenie terenu pod budowę kościoła pw. św. Jana Chrzciciela. Dokumentował historię miasta do ok. 1965 r. Przed wyjazdem z Tychów przekazał Zygmuntowi Kubskiemu zbiór negatywów czarno-białych wykonanych w latach 1951-1965, zapisanych na materiale światłoczułym (azotanie celulozy). W 2005 r. kolekcję ok. 200 fotografii przejęło Muzeum.

Urodził się w 1955 r. w Oleśnicy. Ukończył tam Pedagogiczne Studium Techniczne. Fotografią pasjonował się od technikum. Zatrudniony w latach 80. w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Tychach w charakterze montażysty dodatkowo dokumentował wydarzenia w fabryce. Z czasem pracował już jako fotograf na pełen etat. Od 16 października 2019 r. członek Związku Polskich Artystów Fotografików Okręgu Śląskiego. Ireneusz Kaźmierczak portretuje małe społeczności w ich wielkich momentach, codzienne życie, miasta. Uwiecznił nie tylko historyczne koncerty zagranicznych gwiazd w katowickim Spodku, czy ponad trzy dekady festiwalu Śląska Jesień Gitarowa w Tychach (1986–2018), ale także pochody pierwszomajowe, strajk w FSM i przyjazd wesołego miasteczka do jednego z osiedli. Jego zdjęcia (jak sam mówi) często pokazują rzeczy, których już nie ma – kraje, które zniknęły z map, przedmioty, o których wszyscy zapomnieli. Ale też emocje, które jako jedyne pozostają uniwersalne – radość codziennego życia nawet w czasach PRL-u, czy nadludzki wysiłek sportowca dobiegającego do mety maratonu. Wielokrotnie nagradzany, m.in. za fotografie sportowe i dokumentalne. W roku 2018 Muzeum Miejskie w Tychach weszło w posiadanie 70 fotografii Ireneusza Kaźmierczaka dokumentujących miasto w latach 80. XX w.

Urodził się w 1921 r. w Trzemesznie, w województwie wielkopolskim, zmarł w 2008 r. w Tychach. Po wojnie zamieszkał w Szczecinie i zatrudnił się w tamtejszym Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego, które w 1954 r. skierowało go do budowy Tychów w ramach powołanego Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego – Nowe Tychy. Przedsiębiorstwo przekształcało się i zmieniało nazwę przez kolejne lata. W latach 70. był to Kombinat Budownictwa Ogólnego GOP-Południe, w którym Kubski pracował do emerytury, do 1981 r. Zygmunt Kubski zamieszkał z rodziną w Tychach na osiedlu B. W latach 1954-1989 dokumentował powstawanie osiedli, m. in.: B, C, D, E, F, H, M, O i W – organizację budowy i wdrażanie nowych technologii, maszyny i urządzenia budowlane, obiekty zaplecza poligonowego, budowlanego, bazę transportu, miasteczko barakowe oraz zagospodarowanie terenu. Często skupiał się na prezentowaniu budowlańców, ich pracy oraz warunków, w jakich ją wykonywali. Rejestrował zmieniający się układ przestrzenny i architekturę miasta, organizację życia społecznego mieszkańców, wydarzenia i zjawiska kulturalne oraz uroczystości miejskie i państwowe. Unikatowy zbiór fotografii o charakterze historycznym i obyczajowym stworzył dzięki zapisowi obrazów na czarno-białych kliszach fotograficznych, które osobiście wywoływał i naświetlał w domowej ciemni. Zbiór fotografii (w postaci pozytywów i negatywów czarno-białych) w liczbie ok. 4500 prac rodzina przekazała do zbiorów Muzeum w 2015 r.

Urodził się w 1935 r. w Warszawie. Studiował na Wydziale Operatorskim w Szkole Filmowej w Łodzi, w której pełnił przez wiele lat funkcje m. in.: wykładowcy, prodziekana, prorektora. Laureat licznych nagród i wyróżnień. Jako operator filmowy, scenarzysta i reżyser współpracował przy realizacji filmów dokumentalnych i fabularnych m. in.: „Rejs”, „Chłopi”, „Rodzina Połanieckich”. Przy okazji realizacji materiału do Polskiej Kroniki Filmowej przebywał w Tycach (prawdopodobnie wiosną 1960 r.), gdzie wykonał serię zdjęć na pograniczu dokumentacji i eseju fotograficznego. Fotografie prezentują pejzaż osiedla C oraz fragmenty budowy osiedla D i E, istniejący fragment zabudowy Starych Tychów przy Potoku Tyskim i szeregowce przy ul. Norwida. Z aparatem fotograficznym odwiedził także Zasadniczą Szkołę Gospodarczą przy Technikum Browarniczym. Wykonał unikatowe zdjęcia kościoła pw. św. Jana Chrzciciela, poświęconego w pod koniec 1958 r. Sfotografował wnętrze kościoła, elementy konstrukcyjne, detale architektoniczne wystroju oraz prezbiterium. Uwiecznił na fotografiach surowy charakter świątyni. Do zbiorów Muzeum przekazał 95 fotografii w formie negatywów czarno-białych.

Urodził się w 1958 r. w Nowinach. Członek kilku stowarzyszeń fotograficznych: Okręgu Śląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików, Klubu Fotograficznego KRON w Tychach, Katowickiego Towarzystwa Fotograficznego. W latach 2008-2018 był pracownikiem Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, gdzie prowadził pracownię fotografii klasycznej i fotografii cyfrowej. Obecnie uczy fotografii w Zespole Szkół Technicznych i Handlowych w Bielsku-Białej. Fotografuje od 1972 r. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmuje fotografia krajobrazowa, pejzażowa (w dużej części Śląska), fotografia socjologiczna, fotografia społeczna oraz reklamowa. W latach 1992-1995 był wykładowcą fotografii w na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Przekazał do zbiorów Muzeum 200 fotografii w zapisie cyfrowym.

Urodził się w 1938 r. w Katowicach. Fotoreporterem prasowym stał się z pasji do fotografii. Czterdzieści lat pracował dla Dziennika Zachodniego oraz Trybuny Robotniczej, które w swoim czasie pełniły rolę propagandową. Zygmunt Wieczorek i inni fotoreporterzy uwieczniali sukcesy partii, rejestrowali rozwój miast i wsi, a także życie codzienne ich mieszkańców. To dzięki nim zachowały się dokumentalne (choć czasem retuszowane i poddane fotomontażowi) zdjęcia ze zjazdów partyjnych na Śląsku, scenki rodzajowe z uśmiechniętą ludnością, a także fotorelacje z wyraźnie zarysowanym przesłaniem. Zygmunt Wieczorek pozostał za aparatem także po roku 1989 – dając świadectwo przemian politycznych i społecznych. W latach 70. wykonał serie zdjęć przedstawiających tyską architekturę, uroczystości miejskie, wizyty ważnych osobistości państwowych i partyjnych, rozwój przemysłu oraz wydarzenia sportowe. W zbiorach Muzeum znajduje się ok. 60 fotografii w zapisie cyfrowym przekazanych przez autora w latach 2013-2014.